فرازی از وصیت نامه شهید:
اگر قرار باشد که انسان در طی زندگی خود در این جهان سرانجام بمیرد پس چه بهتر است مرگی را انتخاب کند که با عزت و شرف باشد و آن کشته شدن در راه خدا می باشد.
آن کس که تو را شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند
دیوانه کنی هردو جهان را ندهی
دیوانه تو این دو جهان را چه کند
----------------------------------------------------------
سخنی از پدر شهید:
قرار بود به جبهه بروم دعای من کنارم بود و از من اجازه می خواست تا بیاید جبهه.
می گفتم نمی توانیم باهم برویم باید یک نفر کنار خانواده بماند وقت رفتن به من التماس می کرد، دست مرا گرفت تا ببوسد مانعش شدم، در همان لحظه گفت شمارا به جان مولا حسین (ع) به من اجازه بده تا بیایم، دیگر نتوانستم مخالفت کنم، به او گفتم برو یک عکس بگیر تا حداقل یک عکس از خود داشته باشیم و همان عکس تنها عکس است که از او داریم.
در خواب دیدم که از ناحیه دست مجروح شده، به گفتم که چه شده؟ گفت که مجروح شده ام در خواب دلم شکست. صبح که برای نماز بیدار شدم وقتی عکس او را دیدم بغضم ترکید خیلی گریه کردم. فردای آن روز یکی از رزمنده هارا دیدم که خود مجروح شده بود به من گفت که ایوب مجروح شده و حالش خوب است . این حرف برایم قابل قبول نبود. دو روز بعدبرای کاری به فریدونکنار رفتن. شهید بزرگوار حاج بصیر را دیدم گفت حاجی ایوب شهید شده...
سخنی از برادر شهید:
وقتی در منطقه با او برخورد می کردم به من می گفت داداش علی من شهید می شوم .گفتم این حرفا را نزن. گفت جدی می گویم من خواب شهادت خودم را دیدم و از این زندگی سراسر گناه و فریب راحت می شوم و به سوی معبود خودش می شتابم.
